Gözümü Kan Bürüdü!

Şaka değil… Gerçekten de gözümü kan bürüdü. Hani şimdi bir korku filminden teklif gelse, hiç düşünmeden kabul edebilirim. Hoş, onlar da zaten makyaj masrafından kurtarmak için beni seçerlerdi eminim… Alerjik Rinit, halk arasında bilinen adıyla Saman Nezlesi , benim bu hale düşmeme sebep oldu. Sadece kırmızı gözlerim yok elbette, tıkanık ve ucu kırmızı bir burun, kaşınan bir geniz ve kulaklar da olaya büyük bir hevesle eşlik ediyorlar.

Geçici görev için gitmiş olduğum köyde, odamın penceresinden kavakların dansını seyretmek güzeldi tabii… Taa ki o dans sırasında kavaklardan dökülen polenler beni ziyaret edene kadar. Camın arkasından bir bahar havasında, pırıl pırıl güneşin altında sanki kar yağarmışcasına uçuşuyordu kavak polenleri. Ben de başıma geleceklerden habersiz , hayran hayran seyrediyordum bu güzelliği. Sonra mı? Önce onlarca defa peşpeşe gelen aksırıklar başladı. Bunu burun tıkanıklığı izledi. Devamı da çorap söküğü gibiydi. Şimdi başına gelmeyen bilmez ve de anlayamaz. “Ne var bunda ki; alt tarafı aksırık!” diye düşünebilirsiniz. Ama ne yazık ki öyle değil.
 
Bir kere rahat nefes alamadığınızda bütün efor düşüyor bu bir… Yürürken nefes nefese kalıyorsunuz; çabuk yoruluyorsunuz. Ayrıca  insanın kulak yolu ya da geniz gibi kaşıyamayacağı yerlerinin kaşınması da çok fena bir durum. Morarmış ve çökmüş göz altlarınız ve nefes alabilmek için aralanmış ağzınızla da pek zeki bir görünüme bürünemiyorsunuz haliyle. Sabah uyandığınızda kaşımaktan enfekte olduğu için birbirine yapışmış kirpiklerinizi eski haline getirebilmek için el yordamıyla lavaboyu bulmak da ayrı bir hüner gerektiriyor.
 
Herkes yatak odalarına güzel halılar seçerken ben sadece minicik bir kilimle yetiniyorum. Sadece salonumda bulunan  tek bir halıyı gururla izliyorum bazen… Kirli çamaşırlarınızı yıkamak için makineye yerleştirirken, yüzünüzde bir ameliyat maskesinin bulunmasının yarattığı komik-ciddi görüntüyü çok şükür ki kimseler görmüyor. Bir de süpürge yaparken yüzüne maske takmış bir kadın hayalinizde canlandırın... Nasıl? Komik değil mi? Görsem tanımayacağım nalet İngiliz Çimi’ni hücrelerimin tanıması ve reaksiyon göstermesi de , hücrelerimin benden daha akıllı olduğunun bir kanıtı değil mi?Herkes “Çayır çimen geze geze” türküsünü söylerken, ben “Seni uzaktan sevmek , aşkların en güzeli” ile yetinmek zorunda kalıyorum.

Özellikle bahar aylarında ben ve benimle aynı durumda bulunan herkesi cam bir fanusun içine kapatmakta büyük fayda görüyorum. Biz orada steril steril yaşar, zamanımız geldiğinde sizlerin arasına karışırız. Arka arkaya defalarca aksırarak kendimizi ele verinceye kadar da bizi fark etmezsiniz. Dedim ya… “Alerji” deyip geçmeyin… Başına gelmeyen bilemez… Onlara –bizlere yani- şefkat gösterin. Yazıktır…