OYUNCAK ATLI PRENS

Küçük bir kızken, ablamlarla birlikte oturup zaman zaman hararetle yaptığımız bir sohbet konusu vardı: Kiminle evleneceğiz? Tabii ki cinsel kimliğimizin daha bir farkına vardığımız yaşlarda olduğumuz için, evlilikle ilgili ileriye dönük planlar yapma zamanımız gelmişti sanırım. Aslında hiçbir zaman, “büyüyüp ileride telli duvaklı gelin olacaksınız” gibi cümlelerin kurulmadığı bir evde büyüdük biz. Bu yüzden de bizim bu konuşmalarımız annemi hayrete düşürüyordu aslına bakarsanız. 

Büyük ablam, abur cubura çok düşkündü. Pasta , çikolata ve olmazsa olmazı ayçiçeği çekirdeği! Hatta şimdi bile ablamın genç kızlık dönemini anımsamaya çalıştığımda , elinde koca bir kasenin içine tepeleme doldurduğu çekirdekleri çitlerkenki görüntüsü gözümde canlanıyor. İşte bu yüzden de ablam, ileride evleneceği erkek için oyunu, “Pastacı” olmasından yana kullanmayı tercih etmişti. Sanırım yetişkin bir kadın olduğunda da doya doya bol kalorili ıvır zıvırları yiyebilmek için oldukça mantıklı bir karardı kendisince…

Küçük ablam , o dönemlerde “Küçük Kadınları” okumuş ve oradaki Joe karakteriyle kendisini özdeşleştirmişti. Her yerde ve her fırsatta büyük bir hevesle kitap okuyordu. Onun ideal damat adayı bir “Kitapçı” dan başkası olamazdı elbette… Okumaya karşı olan iştahını gidermek için bundan daha iyi bir yol bulamazdı doğrusu… Mutlu  yuvasında bol bol kitap okuyacaktı. Gerçi istediği de oldu bir şekilde aslında. Ama tıp kitaplarına gömülüp kalacağını ön görememişti sadece…

Bana gelince… O dönemde aslında “Evlilik nedir?” ve “İnsanlar neden evlenir?” gibi konularda henüz kafa yormamışken ve aslında yormama da hiç gerek yokken, neden buna takılıp kaldığımıza bir anlam veremiyorum. Neyse… Hala oyun çocukluğundan çıkamadığımdan olsa gerek, benim kocam kesinlikle bir “Oyuncakçı” olmalıydı. Düşünsenize; istediğim sürece, istediğim oyuncakla oynayabilecektim! Canım sıkılınca bir yenisine elimi atacaktım; ne de olsa gelecekteki kocam oyuncaklar ülkesinin imparatoru olacaktı…Bence rüya gibi bir evlilik! Bir insan daha ne isterdi ki?
Tabii “Neden bunlara bir evlilik kanalıyla ulaşmayı amaçlıyorsunuz? Kendiniz o mesleği seçsenize!” diyebilirsiniz. Eğer böyle bir şey derseniz, ablamlar için verebileceğim bir yanıt yok. Onlara sormam gerek. Ama benim, kendimle ilgi başka planlarım vardı ; ben büyüyünce çöpçü olacaktım!  Olamadım… Kısmet değilmiş demek ki…Daha sonra da başka bir meslek yeni gözdem haline gelmişti. O konuyu da  başka bir yazıda anlatacağım.

Aylar geçtikçe, gelecekteki damat adaylarımızın meslekleri de o zamanki ilgi alanlarımıza göre değişip durdu. Taa ki bizler büyüyüp bu sohbetten sıkılıncaya kadar… Taa ki hayal dünyasından, gerçek hayata kafa üstü düşünceye kadar…

 

Not: Bu yazıyı, sevgili “Biraz”ın 13.Kasım.2008 tarihli “Hayaller ve Gerçekler” yazısını okuduktan sonra yazmıştım. Hatırlamama yardımcı olduğu için kendisine teşekkür ederim…