ANILARA DOKUNMAK

Bazen aslında bir şeylerden söz etmenin bile yüreğimizi dağladığı durumlar vardır. Sanırız ki onları konuşmadığımızda, hiç olmamış ya da yaşanmamış gibi davranabiliriz. Var olan durumu yok sayar, bir şekilde içimizi rahatlatmış gibi hissederiz kendimizi. Ortaklandıklarımızla sessiz bir anlaşma yapılmış gibidir adeta. Orada olduğunu ve alev alev yandığını bile bile, tüten dumanından boğulmak pahasına susarız…

İYİ HAL Mİ???

12 Mayıs 2007 tarihinde, arkadaşım Bülent Gözen, saçma sapan bir trafik kazası sonucu hayata veda etti ... 42 yaşındaydı… Hayata dair umutları ve hayalleri de onunla birlikte yok oldu…

Güvenlik şeridinde bisikletiyle seyir halindeyken, aşırı hızdan dolayı virajı alamayıp savrulan bir araç, onun ölümüne sebep oldu. Kazanın olduğu gün göz altına alınan sürücü, kefaletini ödeyerek aynı gün serbest kaldı. Olay yerinde düzenlenen tutanak ve bilirkişi raporuna göre araç sürücüsü 8/8 kusurlu bulunmuştu.

SEL YATAĞINDA UYUYAN ÇOCUK

Bugün gazetelerde gördüğüm bu fotoğraf burnumun direğini sızlattı.

Batman'da... Henüz iki yaşında-imiş....

Çamura bulanmış vücuduna baktım.. Küçücük ayaklarına... Sıyırılan kazağından görünen karnına...

Amcasının kucağında... Amca kucağı "güven" demektir değil mi???

Güvende değil artık... Çünkü yaşam onun için bitti artık. (Onunla beraber şu anda 41 kişi için de...)

Babası daha "güvende!!!" olsun diye amcasının evine götürmüştü onu...