KONUŞMA

- Neden bakıyorsun bana öyle?
- Nasıl bakıyorum?
- Dik dik… Sanki bir şey sorar gibi…
- Sana ne sorabilirim ki?
- Bilmem…
- Peki o zaman, sana bir şey soracağım fikrine nereden kapıldın?
- Sen hep sorarsın!
- Hep mi?
- Evet hep!
- Hımmm yine hırçınlaşmışız bakıyorum.
- Offff böyle konuşulmasından nefret ettiğimi biliyorsun. “Biz” miş!
- Evet biliyorum… Seni kızdırmaya çalışıyor olamam mı?
- İlişkilerini karşısındakini kızdırarak kurmaya çalışanlara da sinir olurum. Yani bir taşla iki kuş vurdun tebrikler! Hem neden uğraşıyorsun benimle?
- Neden uğraşmayayım?
- Başka işin mi yok?
- Benim işim sensin. Şimdi anlat bakalım; nedir sorun?

RÜYALAR GERÇEK OLSA!

-         Biliyor musun anne? Dün gece bir rüya gördüm…

 

-         Hayırdır inşallah… Ne gördün?

 

-         Yok yok! Bir değil, iki rüya gördüm peş peşe… Ama bunlar hep senin yüzünden oluyor; bunu da bilmiş ol!

 

-         Gene ne yaptım ki ben?

 

-         “Ne yaptım?” ı var mı? Sabahtan akşama kadar haberin biri bitiyor diğeri başlıyor. Ben de ister istemez aynı odada olunca izlemesem de kulağıma çalınıyor bir kere…

 

-         Ne gördün? Anlat bakayım…

 

-         İlkinde… Merkezde bir sağlık ocağına tayin olmuşum…

 

-         Eeee?

 

-         Beyaz önlüklü ve beyaz türbanlı ve hatta beyaz eldivenli bir sorumlu hekim beni karşılıyor. Bil bakalım kim?

 

-         Kim?

 

-         Nermin Erbakan!!!

 

SENARYO NASIL YAZILIR?

- Yeşim?

- Efendim anneciğim?

- Az önce balkon kapısının önünde senin gelmeni beklerken aklıma ne geldi biliyor musun?

- Bilmiyorum…

- Önce gözüm balkondaki saksıya takıldı. Hani şu kurumuş çiçekli olan?

- Eeee?

- Bizim kapıcı, çiçeğin boynu bükülmesin diye içine bir tane sopa dikmişti. Sonradan fark ettim üzerinde paslı çiviler de varmış…

- Eeee?

- İşte o sopayı çıkartıp atsam mı diye düşündüm. Ama sonra vazgeçtim.

- Neden?

- Tut ki gece hırsız kapıyı kurcalamaya başladı…

- Yani?

- Yanisi var mı? Hırsıza bu sopayla bir güzel vururum diye düşündüm.

AH BİR BEKAR OLSAM!

- Biliyor musun? Benim hanımı bugün İstanbul’a gönderdim! Yolda şimdi…

- Hayırdır?

- İş toplantısı…

- Ehh… Allah kavuştursun o zaman.

- Sağol…Yani anlayacağın iki gün boşa çıktım. Alemlere akacağım! Bekar hayatı yaşayacağım!

- Boşa çıkmak mı? Yapmak istediğin şeyler  karının şehir dışına  çıkmasını mı gerektiriyor?

- Tabii… Uzun süreli evliliklerde bir süre sonra monotonluk oluyor malum. İnsanın canı biraz heyecan istiyor. Bu acayip bir şey mi sence? Yani sıkılmak?

- Yoooo… Niye acayip olsun ki? Sen sıkıldığına göre eminim karın da sıkılmıştır bu monotonluktan ve onun da  canı heyecan verici anlar istiyordur haliyle. İkiniz de ara sıra  başkalarıyla heyecan yaşamayı kararlaştırdıysanız, bu kimi ilgilendirir ki?