Geçen yaz ayağım kırılıp, koltuk değneği kullanmam gerektiğinde , hayatımda ilk defa, daha önce farkında olmadığım bazı zorluklar yaşamaya başladım…Örneğin, kaldırımların ne kadar yüksek olduğunu gördüm.. Tuvaletlerin, ne kadar uzakta ve uygunsuz olduğunu… Toplu taşıma araçlarına inip binmenin ise neredeyse imkansız olduğunu… Bu , sadece ortopedik problemlerle ilgili olanlardı…Karşıdan karşıya geçişler, alışveriş merkezleri, apartmanlar, restoranlar, oteller,kısacası hiçbir yer , bu tip problemler yaşayan insanlar düşünülerek tasarlanmamıştı ne yazık ki…Bu dönemde, hep şunu düşündüm.. Bu süreç benim için sadece 1 ay ile sınırlıydı…Peki bunu ömür boyu yaşayacak olanlara ne olacak??? Evde mi oturacaklar,hayata katılmadan, üretmeden, paylaşmadan, alışveriş yapmadan, sinemaya gitmeden,eğlenmeden ??? Ülkemizde varolan 8,5 milyon engelli insanı yok mu sayacağız??? Hepİmİz , potansİyel bİrer engellİyİz ; bunun farkInda mIyIz???
16 Kasım 2006 tarihli Tempo dergisini incelediniz mi , bilmiyorum…. Yılbaşından bu yana “Engelleri Kaldıralım” adında bir kampanya yürütmekteler…Derginin bu sayısında , Serdar Bilgili’nin objektifinden ve birtakım ünlü kişilerin kaleminden, 22 öykü anlatılıyor bizlere…Serdar Bilgili’nin çektiği fotoğraflar gerçekten de sersemletici bir etkiye sahip..Baktığınız ilk anda tokat yemiş gibi oluyorsunuz…Her biri ayrı bir dram içermekte..Ama bununla birlikte inanılmaz bir azim ve cesaret abidesi her biri…Murat Çolpan, doğuştan kolu bacağı yokken, yüzücü olmuş, kendine yaptırdığı özel mayoyla yüzebiliyor..Hayatla dalga geçiyor…Yüzündeki muzip gülümsemeyi, hayretle seyrediyorum..Diş hekimi Engin Avcı , bir trafik kazası sonucu bir bacağını kaybetmiş…Şimdi hayata küsmek yerine, tüplü dalış, yamaç paraşütü ve yelkenlilerle ilgileniyor..Trafik kazaları bizden çok uzakta mı sizce???Çanakkale Boğazını yüzerek 2 kere geçen milli yüzücü Berk Akanıl’ın, iki eli ve bacaklarının yarısı yok..Kollarını buğday biçme makinesine kaptırmış ve ayaklarıyla resim yapan Ayşe Işık… Beşiktaş Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı….Tekerlekli sandalye ve koltuk değneğiyle yapılan doğaya karşı koyma turları…Bilardo oynamak için takma kol yaptıranlar…Gözleri görmeyen müzisyenler,satranç oynayanlar…Daha nice yaşam hikayesi…Her biri inanılmaz. Hepsini mutlaka okumalısınız;okutmalısınız…
Dernek çalışmaları dışında da , yapılması gereken düzenlemelerle ilgili , kamuoyu oluşturmak ve gittiğimiz her yerde kişisel anlamda da uyarılarımızı yapmak zorundayız…Bu insanların hayata karışabilmesi için , fikir üretmek..Çünkü bu durum, hepimizi ilgilendiriyor..Başınıza gelmez mi sanıyorsunuz????Sanmayın...Bunu bir düşünün...
Bu fotoğrafları görmekten rahatsız olanlar olduğunu söylemiş Serdar Bilgili bir röportajında. Acaba rahatsız olduğumuz , karşımızdaki insanda gördüklerimiz mi, kendimizde göremediklerimiz mi? Kendi kendimize aşamayacağımız engeller yaratmaya çalışan ve içinde bulunduğumuz durumun şımarıklığını yaşayan biz değil miyiz??
Bizler ,başımıza böyle bir olay geldiğinde , bu kadar güç bir yaşam önümüzde uzanırken, onlar gibi, korkusuzca bakıp, gülümseyebilecek miyiz hınzırca???? Biz , o kadar güçlü müyüz??? Umarım....
Not:
Fotoğrafların tamamı için
www.tempodergisi.com.tr/toplum_politika/12643
bir engelli olarak özellikle tebrik ve teşekkürlerimi sunuyorum.başarılar diliyorum.
YanıtlaSilİnsanların sadece bir dakikalığına da olsa durup düşünmesine sebep olabildiysem ne mutlu bana... Değerli yorumunuz için teşekkür ederim. Selamlar...
YanıtlaSil